Θυμώνω,λυπάμαι και παλεύω
γιατί τελικά το μόνο που θέλω "ν'αφήσω" στα παιδιά μου είναι μια ανάμνηση...
-το χαμόγελο της μάνας τους-αυτό είναι το λιγότερο
και το περισσότερο που θέλω να τους χαρίσω να θυμούνται από μένα και να πορευτούν.
Όμως οι αγωνίες και οι "τρόμοι" σβήνουν αυτό το χαμόγελο .
Θέλω να νικήσω ,να χαρώ τα παιδιά μου
και κανένας δεν θα καταφέρει να μιζερέψει την αγάπη μου γι αυτά .
Ακόμα κι αν δεν έχουμε που να μείνουμε,ακόμα κι αν πεινάμε,ακόμα κι αν κρυώνουμε.
Εγώ θα κοιτάζω τα μάτια τους και θα χαμογελάω ξανά-
Ό,τι και να κάνετε εγώ θα είμαι ευτυχισμένη γιατί έχω φτάσει στην "ουσία"
και η ουσία δεν χάνεται ,μόνο τα τριγύρω περιττά δήθεν στολίδια της ζωής.
Νομίζατε ότι μας καταστρέψατε αλλά χάσατε .
Μας πήρατε μόνο αυτά που εσείς θεωρείτε σημαντικά .Πάρτε τα.
Εμείς ήρθαμε πιο κοντά στην Αλήθεια,ήρθαμε κοντά στην ψυχή μας,αυτό είναι Σημαντικό
και δεν μπορεί να το πάρει κανείς_
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου